آیا سن والدین در تربیت فرزندان تاثیری دارد؟

آیا سن والدین در تربیت فرزند تاثیر دارد؟

سن والدین، تحصیلات و زیست شناسی همگی بر کودکان تأثیر می گذارند. والدین در رده سنی تجربه بسیار بیشتری نسبت به والدین جوان دارند و می توانند با علایق کودک همگام شوند. در این مقاله قصد داریم اطلاعاتی در مورد اهمیت سن والدین در تربیت فرزندان ارائه دهیم.

تاثیر سن بر باروری
یکی از مهم ترین دغدغه ها و ترس های والدین، تربیت فرزندان است. والدین سعی می کنند با آموزش آداب معاشرت و مهارت های زندگی ویژگی هایی مانند مسئولیت پذیری و نظم را در کودکان تقویت کنند.

در جوامع مدرن تحت تاثیر عوامل مختلف سن باروری به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.

 

سن والدین برای سلامتی و تربیت فرزندان بسیار مهم است. اثرات بیولوژیکی ناشی از بالا رفتن سن والدین بر سلامت کودک تاثیر می گذارد. تحقیقات نشان می دهد که کودکان دارای والدین مسن از توانایی های شناختی کافی بهره مند نیستند. همچنین با افزایش سن پدر، احتمال ابتلای کودک به اوتیسم افزایش می یابد.

 

جالب است بدانید بارداری در سنین بالغ منجر به تشکیل زایمان زودرس و عدم وزن مناسب نوزاد در بدو تولد می شود.

بدون شک بارداری در گروه های سنی مختلف با اثرات احتمالی عوامل مختلفی همراه است. به عنوان مثال، مادرانی که در سنین پایین و مصادف با سال های دهه سوم بارداری باردار می شوند، در معرض خطر مرگ قرار دارند. از طرفی بارداری در سنین پایین مادر را مستعد افسردگی می کند.

 

بارداری در سنین بالاتر عمدتاً با تحصیلات مناسب، درآمد بالا و تجربه کافی همراه است. مادران باردار مسن نسبت به مادران جوان کنترل بیشتری بر رفتار خود دارند. علاوه بر این، بارداری در سنین بالا زمینه را برای دستیابی به امنیت مالی و تحصیل در سطوح مطلوب فراهم می کند.

 

تحقیقات گسترده ای در مورد تاثیر سن بر بارداری انجام شده است. بر اساس برخی مطالعات، برخلاف شرایط عمومی خاصی که مادر در سنین پیری تجربه می کند، از نظر جسمی مستعد ابتلا به دیابت، پره اکلامپسی و فشار خون بالا است.

 

اهمیت سن والدین در تربیت فرزند

به طور کلی سن والدین بر رشد ادراک کودکان و کسب مهارت های مختلف تأثیر می گذارد.

مطالعات تحقیقاتی نشان داده است که بهترین سن باروری از دیدگاه والدین دهه سوم زندگی است. والدین در این دهه ثبات عاطفی و آمادگی خوبی دارند.

علاوه بر این، والدین در گروه سنی بالاتر از عزت نفس مناسب و از خودآگاهی بالایی برخوردارند. چنین والدینی توانایی مالی دارند و می توانند آشکارا از فرزندان خود حمایت کنند.

 

جالب است بدانید که والدین مسن در برقراری ارتباط با فرزندانشان بهتر عمل می کنند.

فاصله سنی بسیار زیاد و بسیار کم نقش مهمی در تربیت فرزندان دارد. مثلاً وقتی دختر نوجوان ۱۵ ساله ای با وجود اختلاف سنی کم مادر می شود، از اطلاعات و تجربیات مناسب در زمینه تربیت فرزند بهره مند نمی شود.

 

بیشتر والدین انتظار دارند فرزندانشان از آنها الگو بگیرند. بنابراین زمانی که کودک می خواهد مسیر دلخواه خود را طی کند و با الگوهای والدین سازگار نشود، زمینه برای شکل گیری مشکلات فاصله سنی فراهم می شود.

 

تحقیقات نشان می دهد که نوجوانانی که پدرانشان فرزندان زیر ۲۵ سال داشته اند، مهارت های اجتماعی بالایی دارند. اما نوجوانانی که پدرشان بزرگسال است در کسب مهارت های اجتماعی با مشکل مواجه می شوند.

 

جالب است بدانید کودکانی که والدین آنها بسیار کوچک یا مسن هستند، موقعیت های اجتماعی را چالش برانگیزتر از دیگران می دانند. علاوه بر این، آنها در حل مشکلات و مسائل پیچیده با مشکل دست و پنجه نرم می کنند.

 

سن تربیت کودک

منظور از تعلیم و تربیت، آموزش اصول لازم برای ادامه زندگی است. از آنجایی که یادگیری کودک چارچوب زمانی مشخصی برای شروع و پایان ندارد، افراد پس از تولد در معرض واکنش ها و رفتارهای متفاوتی قرار می گیرند. سپس به مرور زمان می فهمد که هر رفتاری نتیجه ای دارد. این با رفتارهای اساسی مانند خنده نوزاد شروع می شود و به تدریج مشکلات پیچیده ای را در بر می گیرد.

 

بهتر است بدانید کودکان در هر سنی آماده یادگیری اصول زندگی هستند. با این حال، آنها باید بر اساس سن کودک آموزش ببینند. همچنین عدم توجه به آموزش کودک منجر به شکل گیری شخصیت نامتعادل می شود.

 

نقش سن والدین در ابعاد مختلف تربیت

آموزش توانایی های ذهنی

توانایی های ذهنی انواع مختلفی از توانایی ها مانند حافظه، تصمیم گیری، توجه، تمرکز و توانایی حل مسئله را شامل می شود. آموزش توانایی های ذهنی مستلزم دستیابی به سطحی از ادراک است.

 

در بیشتر موارد، کودکان ۴ تا ۵ ساله آماده تقویت توانایی های ذهنی خود هستند. با افزایش سن کودک، قدرت ذهنی او به شدت افزایش می یابد و والدین می توانند سطح تحصیلات را پیچیده کنند.

برنامه ریزی برای بهبود توانایی های کودک مستلزم شناخت نقاط ضعف و قوت اوست. برای این منظور می توانید از تست های هوش و استعدادیابی استفاده کنید.

 

تربیت اجتماعی

 

مهمترین جنبه آموزش کودکان به تربیت اجتماعی اختصاص دارد. کودک در دو سال اول زندگی همواره در تلاش برای کشف دنیا و افراد است. هنگامی که کودک توجه و محبت لازم را از سوی والدین خود به ویژه مادر دریافت می کند، دنیا را به عنوان محیطی مطمئن و امن می شناسد. این نوع باور را سبک دلبستگی می نامند و بر روابط اجتماعی کلی کودک در آینده تأثیر می گذارد.

 

آموزش جنسی

آموزش جنسی به عنوان یک جنبه آموزشی از اهمیت بالایی برخوردار است. آموزش جنسی در زمینه موضوعات جنسی و با شروع کنجکاوی کودک در سن ۴-۳ سالگی شکل می گیرد.
روانشناسان معتقدند بهترین زمان برای شروع آموزش جنسی، دوره ای است که کودک توانایی صحبت کردن را پیدا می کند.

 

بهتر است نام اعضای بدن و اندام تناسلی را در ابتدای آموزش جنسی یاد بگیرید و به مرور زمان اطلاعات کودک را افزایش دهید.

به خاطر داشته باشید که در زمینه آموزش جنسی، میزان اطلاعاتی که کودک دریافت می کند مهم است و سن تقویمی او در نظر گرفته نمی شود.

 

اثرات مثبت تفاوت های نسلی و تربیت فرزند

بچه دار شدن در سنین بالا

سن در تربیت کودک بسیار مهم است. عموماً والدینی که در گروه سنی ۳۰ تا ۴۰ سال قرار دارند، به دلیل تحصیلات و درآمد بالا، اطلاعات بیشتری در زمینه تربیت فرزند دارند. از این طریق می توانند رفتار خود و فرزندشان را کنترل کنند.

جالب است بدانید که مادران در سنین بالا از نظر عاطفی آماده و پایدار هستند. چنین مادرانی به دلیل عزت نفس بالایی که دارند در تربیت فرزندان بهتر عمل می کنند.

همچنین پدران مسن بهتر می توانند فرزندان خود را تشویق کنند.

 

زایمان در سنین پایین

اکثر زنانی که لذت شیرین مادری را در دهه ۲۰ و ۳۰ سالگی تجربه می کنند، در تربیت فرزندان با چالش هایی روبرو هستند. مادران در سنین پایین مستعد افسردگی هستند. البته یک مادر افسرده نمی تواند رفتار موثری در تربیت فرزند از خود نشان دهد.

 

بهتر است بدانید بچه دار شدن در سنین پایین به دلیل کاهش فاصله سنی باعث افزایش درک کودک می شود. اکثر والدین جوان دارای ثبات عاطفی هستند و می توانند با انرژی زیاد از شیطنت ها و شیطنت های فرزندانشان حمایت کنند.

 

مهمترین مشکلات والدین سالمند در تربیت فرزندان

کاهش باروری

کاهش باروری به عنوان یک مسئله برای والدین مسن‌تر باعث نگرانی است. این اضطراب اغلب در والدینی که اولین فرزند خود را در دهه سوم زندگی خود به دنیا می آورند مشهود است.

لازم به ذکر است که به دلیل اختلاف سنی زیاد با کودک، والدین سالخورده نسبت به مرگ و تنهایی کودک ابراز نگرانی می کنند.

 

کمبود انرژی مناسب

یکی از مشکلات رایج والدین سالمند کمبود انرژی برای تربیت فرزندان است. بدون شک در مقایسه با والدین جوان، والدین سالمند انرژی کمتری برای همراهی با فعالیت های دقیق کودک دارند.

 

شکاف نسلی

به دلیل روش رایج تربیت فرزندان در خانواده‌های مختلف، برخی افراد احساس می‌کنند تا زمانی که والدین در رده سنی پایین‌تری قرار دارند، از انرژی و حوصله لازم برای تربیت فرزندان بهره می‌برند. از سوی دیگر، برخی خانواده ها تشخیص می دهند که با افزایش سن والدین، میزان آسایش و تجارب خانواده به طور چشمگیری افزایش می یابد.

 

تفاوت سنی بین والدین و فرزندان ریشه در ایجاد شکاف بزرگ با فرزندان است. بدون شک با فاصله سنی زیاد یک شکاف نسلی وجود دارد.

شکاف نسلی سبک زندگی متفاوتی است که بر تعامل و ارتباطات تأثیر می گذارد. این موضوع نقش مهمی در ایجاد فاصله روانی دارد.

 

روش هایی برای کاهش مشکلات ناشی از فاصله سنی بین فرزندان و والدین

بهترین روش برای کاهش مشکلات سنی بین فرزندان و والدین، تعیین مرزهای شخصی است. تعیین حد و مرزهای شخصی به معنای عدم دخل و تصرف در فضای شخصی طرف مقابل است که در هنگام تعریف رابطه با کودک مشخص می شود.

 

برای جلوگیری از اختلافات ناشی از تفاوت های نسلی، بهتر است از تحمیل ارزش ها و نظرات شخصی خودداری شود. از طرفی سعی کنید از طریق گفتگو به کودک اطلاع دهید و تفاوت های بین فردی را بپذیرید.

 

به خاطر داشته باشید که بهترین راه برای تعامل بر اساس سبک شخصیتی کودک است. یک رابطه ایمن و سالم می تواند تاثیری در کاهش تفاوت های نسلی داشته باشد.

در مورد درک نسل جدید، لازم است که ارتباطات را در سطح گسترده ای شکل دهید و به جهان از چشم فرزند خود نگاه کنید.

 

در زیر راهکارهای کاهش مشکلات فاصله سنی بین فرزندان و والدین را توضیح خواهیم داد:

• تعیین قوانین خاص و بی طرفانه

• صبر زیاد

• دوست داشتن کودک

• تحقیق برای شناسایی علایق مشترک با کودک

 

نتیجه

همانطور که گفته شد سن والدین در تربیت و شکل گیری رفتار کودک نقش اساسی دارد.

والدین سالمند آمادگی عاطفی و ثبات لازم را برای بچه دار شدن دارند. والدین به ویژه مادران در این سن از عزت نفس بالایی برخوردارند و با خودآگاهی انعطاف پذیر هستند.

 

تفاوت نسلی بین فرزندان و والدین جوان وجود ندارد. اما وقتی یک نوجوان ۱۵ ساله مادر می شود، تجربه و آموزش کافی برای تربیت فرزند ندارد. به عبارت دیگر ممکن است مادرانی که در سنین پایین ازدواج می کنند به بلوغ لازم نرسیده باشند و نتوانند از مسئولیت تربیت فرزند سربلند بیرون بیایند.