نقد فیلم هشت نفرت انگیز ساختۀ کوئنتین تارانتینو

اگر از علاقه‌مندان به جهان فیلم باشید، محال است فیلم هشت نفرت انگیز را ندیده باشید. فیلمی پر از هیجان و جنون که علاقه‌مندان به فیلم‌های تارانتینو را به وجد می‌آورد. در این مقاله به بررسی و نقد فیلم هشت نفرت انگیز می‌پردازیم و نکات مثبت و منفی آن را به شما می‌گوییم. با خواندن این نقد با جهان فیلم و شخصیت‌های آن آشنا می‌شوید و شیوۀ روایت داستان و نوع نگاه کارگردان فیلم به نحوۀ داستان‌سرایی را درک خواهید کرد.

چرا فیلم ساختار‌شکن هشت نفرت انگیز را باید ببینید؟

جسارت تارانتینو در فیلم بی‌نظیر Hateful Eight در نحوۀ روایت، اوج‌وفرود داستان و نمایش دادن شخصیت‌ها بسیار دیدنی و جذاب است. در نقد فیلم هشت نفرت انگیز باید بگوییم که مخاطب هیچ حس ناراحتی و ترحمی نسبت‌به اشخاص داستان ندارد. هیچ‌یک از شخصیت‌های اصلی فیلم بویی از انسانیت نبرده‌اند و متأسفانه تجربه‌های بدی از خشونت را در گذشته، چه در جنگ و چه در شغل خود، داشته‌اند. مدام به یکدیگر فحش می‌دهند و صحبت‌هایشان پر از غلط‌های دستوری و املایی است. به موارد بالا زمختی و زشت بودنشان را هم اضافه کنید تا به این نتیجه برسید که اگر عاشق فیلم‌هایی با تم خشونت هستید و خشونت خونتان کم شده است، با خیال راحت فیلم هشت نفرت انگیز بدون سانسور را ببینید و لذت ببرید.

روایت اصلی فیلم هشت نفرت انگیز

دلیجان در مسیر خود حرکت می‌کند تا به سرهنگ مارکوس وارن می‌رسد و اهداف سرهنگ برای ما مشخص می‌شود. او چند زندانی تحت‌ تعقیب را به هلاکت رسانده است و در مسیر رفتن به شهر رد راک گرفتار طوفان شده است. داستان از زبان خود سرهنگ بازگو می‌شود. ما هنگام تماشای فیلم هشت نفرت انگیز قرار نیست نحوه‌ی کشتن آن سه زندانی توسط سرهنگ را ببینیم؛ این اتفاق به بخشی از پیشینه‌ی سرهنگ تبدیل شده است و مانند یک گزارش از زمان گذشته به ما ابلاغ می‌شود.

در این نقد فیلم باید بگوییم که قسمت اعظمی از داستان فیلم هشت نفرت انگیز با گذشته‌ای که هریک از اشخاص فیلم داشته‌اند و جزئیات ریز و درشتش روایت می‌شود و عاملی که می‌تواند خرده‌داستان‌های ابتدایی فیلم هشت نفرت‌انگیز را برای مخاطب پرکشش و نسبتاً گیرا نگه دارد، ارتباطات مختلفی است که بین شخصیت‌های فیلم برقرار می‌شود و مخاطبان تا انتهای زمان طولانی فیلم (۲ ساعت و ۴۵ دقیقه) میخکوب فیلم هستند.

شخصیت‌پردازی فیلم هشت نفرت‌انگیز

خط‌ داستانی شخصیت‌ها در قسمت‌هایی به‌هم مرتبط و همین باعث می‌شود که جهانی واحد برای شخصیت‌های فیلم به‌وجود بیاید. ما از زبان سرهنگ با خصوصیات جان روثِ جایزه‌بگیر آشنا می‌شویم و دیزی دامرگو هم در کنار جان روث سالم و سلامت حضور دارد.

از طرف دیگر، همین خصوصیت جان روث است که یک فرصت مناسب به برادر دیزی دامرگو (با بازی چانینگ تاتوم) می‌دهد تا خواهرش را از دست جان روث نجات دهد. نکته‌ی نسبتاً هوشمندانه در نقد و بررسی فیلم این است: پیشینه و قصد و نیت هر شخصیت برای شخصیت دیگر تبدیل به یک مانع و چالش می‌شود و داستان فیلم هشت نفرت انگیز هم‌زمان به صورت شخصیت‌محور و روایت‌محور پیش می‌رود.

فیلم هشت نفرت انگیز؛ شخصیت‌محور و روایت‌محور

ما با قصه‌ای سروکار داریم که زندگی شخصی هر شخصیت را به عنوان داستان معرفی می‌کند. همه‌ی شخصیت‌های فیلم تارانتیتو ما را وارد قصه‌ی خود می‌کنند، نه اینکه یک قصه از بیرون زندگی شخصیت‌ها روی سر آن‌ها فرود بیاید و این شخصیت‌ها را تحت‌سلطه قرار دهد. درست همین‌جا تارانتینو تکنیک قصه‌گویی‌اش را یک درجه افزایش می‌دهد و آن هم روایت داستان خارج از قاب زندگی یک شخصیت است. فیلم هم از زاویه‌ی دید هر شخصیت به داستان نگاه می‌کند و هم جزییات دیگر از یک شخصیت را توسط یک شخصیت دیگر برای مخاطب معرفی می‌کند.

آمیختن این دو سبک قصه‌گویی برگ برنده‌ی روایت فیلم است. هر شخصیت داستان مجزایی دارد، اما هریک از داستان‌ها به‌نحوی روی سرنوشت شخصیت دیگر تأثیر می‌گذارد. به‌طور مثال؛ جو گیج با بازی مایکل مدسن قهوه را مسموم می‌کند و جان روث با بازی کرت راسل دراثر نوشیدن آن کشته می‌شود. به یاد بیاورید که کریس منیکس پیشنهاد دیزی را رد می‌کند. چرا؟ چون دیزی به او هشدار نداد که در حال نوشیدن قهوه‌ی مسموم است. پس کریس می‌فهمد که به مابقی حرف‌ها و وعده‌های دیزی قابل‌اعتماد نیستند؛ درنتیجه موضع خودش را حفظ می‌کند و طرف سرهنگ وارن باقی‌ می‌ماند. مثال‌هایی ازاین‌دست به‌خوبی آمیختن دو سبک داستان‌گویی را نمایش می‌دهند.

اصلی‌ترین ویژگی شخصیت‌پردازی در نقد فیلم Hateful Eight به ساخت یک شبکه‌ی ارتباطی واحد بین شخصیت‌های فیلم بر‌می‌گردد. در ابتدا که سرهنگ مارکوس وارن با بازی ساموئل ال جکسون سوار دلیجان می‌شود، دیزی دامرگو نمی‌داند جان روث چه لقبی دارد. در ادامه، به‌جای اینکه جان روث به دیزی بگوید، این سرهنگ وارن است که هم به دیزی و هم به مخاطبان توضیح می‌دهد که جان ملقب به مأمور اعدام است. بازگو کردن قسمتی از ویژگی‌های هر شخصیت به‌وسیله‌ی یک شخصیت دیگر، روشی بسیار کارآمد و مثبت به شمار می‌آید. وقتی یکی از اشخاص داستان ویژگی جالب‌توجه و جذاب یک شخصیت را ـ که یکی از عناصر کلیدی فیلم است ـ بازگو می‌کند، خود‌به‌خود اعتبار و ارزش بیشتری به شخصیت مورد‌بحث می‌دهد.

نکات منفی فیلم هشت نفرت انگیز

آمیختن دو تکنیک داستان‌گویی در فیلم کوئنتین تارانتینو همان‌قدر که جنبه‌ی مثبت دارد، به فیلم لطمه‌ی بزرگی زده است و همین ویژگی مثبت بزرگ‌ترین مشکل فیلم نیز محسوب می‌شود. اگر هشت نفرت انگیز را دیده باشید، حتماً متوجه زمان زیاد فیلم شده‌اید. تا زمانی که فیلم مشت خود را باز و حقه‌های موجود در آستینش را رو کند، زمان زیادی می‌گذرد.

بخش اعظم داستان فیلم هشت نفرت انگیز وابسته به خرده‌داستان‌های شخصیت‌هاست و به‌ناچار مواردی را در فیلم می‌بینیم که تبدیل به سکانس‌های مرده‌ای می‌شوند؛ چراکه بود‌ونبودشان تفاوتی در پیش‌برد داستان فیلم نمی‌کند و تغییر مهمی در فیلم احساس نمی‌شود و این به شخصیت‌پردازی ضعیف بعضی از شخصیت‌ها برمی‌گردد. زمانی یک شخصیت در فیلم معنا و اعتبار پیدا می‌کند که کارهایش در پیش‌برد داستان فیلم مؤثر باشد و وقایع داستان را به نفع خود عوض کند؛ اما در فیلم کوئنتین تارانتینو این اتفاق نمی‌ا‌فتد. کارگردان یک شخصیت را به حال خود رها می‌کند و بودونبودش برای مخاطب فرقی نمی‌کند.

شخصیت‌های ماندگار در کنار اشخاص سطحی و گذرا

متأسفانه تارانتینو در فیلم سینمایی هشت نفرت‌انگیز نمی‌تواند ارزش و اعتبار درستی برای تمام شخصیت‌ها به‌وجود بیاورد. برخی از شخصیت‌های فیلم ازجمله آزوالدو موبری و جو گیج شخصیت‌های تک‌بعدی و بی‌کارکردی هستند که نویسنده سعی داشته است با پنهان کردنشان پشت ظاهر انسان‌های تقلبی دیگر به آن‌ها عمق و ارزش بدهد. به‌عنوان مثال، تنها تأثیر جدی جو گیج در فیلم مسموم کردن با قهوه است و حضور او و آزوالدو در فیلم هیچ تأثیری در پیش‌برد داستان و کارکرد شخصیت‌ها ندارد.

درنهایت نیز وقتی کریس منیکس و سرهنگ وارن، آزوالدو موبری و جو گیچ را به‌راحتی می‌کشند، هیچ حسی در مخاطب ایجاد نمی‌شود؛ نه هیجان‌زدگی و نه برانگیخته شدن احساسات. این وضعیت برای شخصیت‌های جودی دامرگو، مینی، سوییت دیو، مسافران و کارکنان خرازی مینی بدتر هم می‌شود. وقتی مخاطب این مسافران را نمی‌شناسد، هدفی برایشان از سوی نویسنده تعریف نشده است و معلوم نیست از کجا آمده‌اند، کشته شدنشان نیز به‌هیچ‌وجه اتفاق شگفت‌آوری نیست و به‌سرعت به فراموشی سپرده می‌شود. متأسفانه فیلم هشت نفرت انگیز با تمام خوبی‌هایش در اینجا حسابی کم می‌آورد.

سایت اهل سینما؛ بهترین سایت نقد فیلم و سریال

در این مقاله به نقد فیلم هشت نفرت انگیز اثر کوئنتین تارانتینو پرداختیم. این فیلم آمریکایی و مهیج فیلمی نیست که یک روز به تماشایش بنشینید و روز بعد آن را فراموش کنید. هشت نفرت انگیز با این دغدغه که «چه می‌شد اگر یک روز چند خلاف‌کار و آدم‌کش و جانی خطرناک زیر یک سقف در جایی کنار هم محبوس شوند؟» تجربه‌ی خاص و متفاوتی را برای مخاطبان به ارمغان می‌آورد.

سایت اهل سینما، یک مجله‌ی هنری سینمایی است که به نقد آثار مهم و ارزشمند سینمای ایران و جهان می‌پردازد. شما با یک گردش کوچک در این سایت، به یک مجموعه‌ی منحصر‌به‌فرد و نویی از بررسی و نقد دست‌یابی پیدا می‌کنید که نظیرش را کمتر در سایت‌های دیگر دیده‌اید. علاوه‌بر نقد فیلم و سریال، در قسمت معرفی فیلم با دقتی ریزبینانه شما را با فیلم‌ها و سریال‌های محبوب آشنا می‌کنیم؛ به‌طوری که در در پایان به هر اثر یک هویت مستقل می‌بخشید. برای بررسی مجله‌ هنری اهل سینما کافی است وارد سایتwww.fromcinema.com شوید و نقدهای ما را بخوانید. منتظر حضور گرمتان هستیم.