درمان کمبود محبت در کودکان

یکی از نیازهای اساسی کودکان توجه و ابراز محبت از سوی والدین و اعضای خانواده است، متأسفانه کم نیست مواردی که بدون توجه والدین به نشانه های این مشکل، نشانه های بی مهری را در کودکان نشان می دهد.

بهتر است بدانید که کمبود محبت در دوران کودکی اگر به موقع درمان نشود می تواند در همان دوران کودکی و سپس بزرگسالی مشکلات زیادی را ایجاد کند. همه ما افرادی را دیده ایم که روابط اجتماعی خوبی ندارند و یا ارتباط درستی با فرزندان خود ندارند، شاید اولین چیزی که به ذهنمان می رسد این باشد که خود این گونه افراد در کودکی مورد بی توجهی قرار گرفته اند.

بنابراین توجه به نشانه های رفتاری کودکان و نحوه برخورد، ارتباط و آموزش کودکان بسیار مهمتر از آن چیزی است که در ذهن خود تصور می کنیم، زیرا همین نامهربانی والدین یکی از دلایل مهم ایجاد جرم، فرار از دست است. خانه، افسردگی و… f.

با در نظر گرفتن اهمیت حفظ سلامت روان کودکان، در این مقاله به مشکل عدم دلبستگی در کودکان می پردازیم، علائم و همچنین راه های درمان این مشکل را توضیح می دهیم.

درمان کمبود محبت در کودکان

بهتر است بدانید کودکان یک ویژگی دارند که حتی اگر چیزی را از دیگران پنهان کنند باز هم از رفتارشان می توان فهمید که مشکلی وجود دارد، حالا سوال مهم در مورد کمبود محبت در کودکان که قابل کتمان نیست بسیار است. تشخیص آسانتر است و تنها به یک عامل نیاز دارد، توجه والدین، اعضای خانواده و حتی مربیان و معلمان.

علائم رفتاری کمبود محبت در دوران کودکی می تواند برای هر فردی متفاوت باشد، یعنی کودک کاری را انجام می دهد که ترحم دیگران را برمی انگیزد یا تغییر شگفت انگیزی در رفتار خود در رابطه با دیگران انجام می دهید، اما به طور کلی آنچه مهم است این است که توجه به هرگونه تغییر در رفتار کودکان به همین دلیل در مقاله زیر به مهم ترین نشانه های کمبود محبت در کودکان می پردازیم:

جلب توجه کرد

یکی از شایع ترین نشانه های کمبود محبت در دوران کودکی این است که کودکان کارهای عجیب، گاهی سخت، غیرمنتظره و غیر منطقی انجام می دهند، بهتر است بدانید تنها دلیل این امر جلب توجه است. کودکانی که با کمبود محبت مواجه هستند ممکن است در جمع های خانوادگی و دوستانه کارهای عجیب و غریب انجام دهند تا تحسین، تشویق و ابراز عشق و محبت دیگران را به آنها جلب کنند.

در گفتگوهای بزرگسالان شرکت کنید

برخی از کودکان به جای بازی با همسالان خود یا کار در مدرسه، به صحبت های بزرگترهایی گوش می دهند که با یکدیگر بحث می کنند، نظرات خود را یکباره بیان می کنند، کلماتی که به سن آنها مربوط نمی شود. و از کار خود پشیمان نیستند، متأسفانه اکثر کودکانی که این گونه هستند، کمبود محبت در کودکان وجود دارد.

حسادت دیگران

فرقی نمی‌کند بزرگ‌سالی را دوست داشته باشید یا کودکی را نسبت به کودکی که محبت ندارد، مهم این است که کودک با دیدن هرگونه ابراز محبت احساس حسادت کند. در چنین مواقعی این کودکان یا ساکت و گوشه گیر می شوند یا به سرعت برای جلب توجه و محبت به شما نزدیک می شوند.

انزوا و تنهایی

یکی دیگر از نشانه های کمبود محبت در کودکان، کناره گیری تدریجی این افراد است. کودکانی که با این مشکل مواجه می شوند خود را حقیر می بینند، زندگی خود را پر از نگرانی تجسم می کنند، امید و انگیزه خود را از دست می دهند و به تدریج از خانواده و گروه دوستان کنار می روند و ساکت و تنها می مانند و ترجیح می دهند روابط خوب سایر کودکان را با خود ببینند. والدین و اعضای خانواده

نافرمانی

از محرومیت عاطفی در کودکان می توان گفت که نیاز به توجه شدید دارند. برای اینکه در مرکز توجه قرار گیرند، کودکان تمایل دارند از دستورات والدین خود سرپیچی کنند و رفتارهای نامناسبی مانند عصبانیت و گریه در ملاء عام نشان دهند. کودکانی که خواهان محبت و توجه والدین خود هستند، اغلب صحنه هایی را خلق می کنند و اگر به هدف خود نرسند، بر شدت و تکرار آن افزوده می شود.

 

عدم قطعیت

کودکان در مواجهه با خلاء عاطفی و کمبود محبت، اغلب احساس آسیب پذیری می کنند. به گفته متخصصان روانشناسی، این باعث می شود هنگام برقراری ارتباط با افراد دیگر بترسند. از آنجایی که احساس امنیت نمی کنند و دائماً از سلامت جسمانی خود می ترسند، همیشه در حالت تدافعی هستند و نسبت به اتفاقاتی که در محیطشان می افتد بسیار هوشیار هستند. بنابراین بی اعتمادی نشانه واضحی است که چیزی اشتباه است.

 

ترس

کمبودهای عاطفی در کودکان که توسط یک متخصص درمان نمی شود می تواند باعث ایجاد احساس پوچی و بی اعتمادی شود. متأسفانه، این را می توان در روابط دوران کودکی حتی در بزرگسالی مشاهده کرد، مگر اینکه به درستی توجه شود. ترس از رها شدن زمانی در کودکان ایجاد می شود که محبت لازم را از سوی والدین و عزیزان خود دریافت نکنند و ترک این الگو برای آنها دشوار است. معمولاً لازم است کودک را نزد روانشناس یا خانواده درمانگر ببرید. این به آنها کمک می کند بر ترس خود غلبه کنند و رابطه بین والدین و فرزندان را تقویت کنند.البته برای این کار باید چندین جلسه به یک درمانگر مراجعه کنید تا مشکل کمبود محبت فرزندتان حل شود.

کمبود محبت کودکان  را چگونه جبران کنیم؟

اگر به فرزندتان توجه نکنید، به مرور زمان رابطه والدین و فرزندتان بدتر می شود و ایجاد یک رابطه خوب بین شما و فرزندتان می تواند کمی دشوار باشد. اگر همین مسیر را انتخاب کنید، از فرزندتان فاصله می گیرید. در واقع راه های زیادی برای جبران کمبود محبت در کودکان وجود دارد که می توانید آنها را امتحان کنید. گاهی لازم است در روند تمرینی خود تغییراتی ایجاد کنید و آن را از حالت یکنواختی خارج کنید. با این حال، اگر روال خود را با فرزندتان تغییر دهید و کارها را با هم انجام دهید، می تواند یکنواختی را از بین ببرد و شما و فرزندتان رابطه بهتری با هم داشته باشید. همچنین کمبود محبت او را جبران کنید. با تصمیم گیری روزانه با هم شروع کنید و سپس گام های دیگری را برای جبران کمبود محبت بردارید.

بعد عاطفی در حال حاضر یکی از کلیدهای رشد روانی در نظر گرفته می شود. به عبارت دیگر، نحوه ابراز محبت و به اشتراک گذاشتن آن با رشد هویت و بلوغ روانی از دوران کودکی مرتبط است. محبت در اینجا به عنوان قرابت، نزدیکی، همدردی یا محبت درک می شود، نه چیزی که می توان به تنهایی به آن دست یافت. این فرآیندی است که هنگام تعامل ما با دیگران اتفاق می افتد، و با توجه به اینکه اولین افرادی که با آنها در تعامل هستیم، مراقبان اصلی ما هستند (خواه اعضای خانواده باشند یا نباشند)، آنها همچنین مراقبانی هستند که به ما کمک می کنند. آنها به ما کمک می کنند عشق و محبت را بهتر درک کنیم.

 

محیط نزدیک به کودک محیطی است که دنیا را به او عرضه می کند. و عشقی که در آنجا دریافت می کند همان عشقی است که انتظار دارد در دنیای بیرون دریافت کند. به همین ترتیب، محبتی که کودک از محیط نزدیک خود دریافت می کند همان چیزی است که می آموزد به عنوان منبعی برای ارائه در محیط های دیگر داشته باشد. بنابراین، محبتی که کودک از مراقبان اصلی خود دریافت می کند، بخش مهمی از چیزی است که به او کمک می کند تا خارج از محیط خود ارتباط برقرار کند، این گفته ها راه هایی برای درمان کمبود محبت در کودکان است.